فکر قطع سکوت

آرامش درون با تکنیک قدرتمندِ قطع افکار

مهم ترین نیاز بشر زمینی داشتن آرامش درون است.برای به دست آوردن آرامش عمیق و دائمی باید افکار را قطع کنیم و به پیشواز سکوت برویم،سکوتی که سرشار از معناست و حس بودن.

از دو دیدگاه عرفانی و روانشناسی به این موضوع میپردازیم.

انسان داری چهار بدن یا چهار بُعد است ؛بُعد عرفانی،بعد ذهنی ،بعد احساسی و بعد فیزیکی .

با هر فکری که می کنیم ،احساسی درون ما شکل می گیرد و با هر حس ارتعاشی ساطع و به جهان پیرامون ما فرستاده میشود و طبق قانون ارتعاش “جهان هستی” همان ارتعاش را دوباره به سمت خودمان می‌فرستد! درست مثل بومرنگ.

یعنی؛هر عمل ما، باعث عکس العمل در بیرون و بازگشت مجدد به سمت خودمان می شود! به لحاظ علمی هر فکر باعث فعل و انفعالات شیمیاییِ درون تک تک سلول ها میشود و تولید احساس میکند و درون فیزیک(جسم) ما ریخته می شود!

پس؛فکر کنید، افکار غالب ما چه ارتعاشاتی را به مغز می فرستند و باعث حال خوب یا بد می شوند! مثبت یا منفی؟
ما همانی میشویم که به آن می‌اندیشیم!

جایی که بیشترین میزان افکار تولید می شوند، تمرکز آنجا می رود و همان را خلق میکند، چون مغز این پیام را پررنگ و واضح تر دریافت می کند!

قطع افکار به معنی ،منفعل و بی حرکت بودن نیست، بلکه به معنای نپرداختن به گذشته و آینده است، یعنی فقط در زمان حال و پرداختن به موضوعاتی که در لحظه ی اکنون در جریان است.تمرکز کردن صد در صدی بر آن کار می تواند سرعت و بازدهی آن کار را بیشتر و بهتر کند.

متمرکز بودن یعنی دستیابی به بالاترین نتیجه و سطح. به مرور این تمرکز باعث شرطی شدگی مغز برای سکوت می شود ،هر چقدر بیشتر افکار مزاحم قطع شود به همان میزان به آرامش و تمرکز بیشتری دست پیدا می کنیم.
با سکوت،سیستم عصبی ما آرام تر و تمرکز ما بیشتر و حس مثبت تری دریافت می کنیم.

اولین قدم؛ تجسم یک قیچی طلاییست که تا اولین فکر تولید می شود با قیچی طلایی در ذهن آن را قیچی و قطعش میکنیم.
دومین و سومین فکر، تا زمانی که این تمرین ملکه ی ذهنمان شود و برای مغز یه برنامه ی جدید به حساب بیاید و دائماً در حال اجرای آن باشد.

پس تمرین طلایی ما ؛ قطع افکار در طول بیست و چهار ساعت شبانه روز هر ثانیه.

چون ذهن، ماشین تولید فکر است و در طول روز هزاران فکر ساخته می شوند، پس مهم است که افکار بیهوده و پوچ که باعث حواس پرتی ما می شوند حذف شده تا ما روی موضوعات مهم متمرکز شویم.

گاها هم، هیچ موضوعی برای انجام دادن نداریم،مثل زمان استراحت که باید به افکار آگاه باشیم و مدام آنها را قطع کنیم تا به سکوت برسیم.

بهترین و موثرترین تمرین برای غیرفعال کردن تراماهای گذشته ،طرد شدگی ها و تمام آسیب ها همین تمرین قدرتمند و معجزه گرِ” فکر، قطع، سکوت ” است که باعث کمرنگ شدن و محو شدنه این برنامه ها از ذهن است.

وقتی افکار مزاحم و مسموم حذف می شوند،آرامش و سکوت، حکم فرما می شود.
گاها افراد فکر میکنند حافظه ی آنها تحلیل رفته است یا ضعیف شده، اما علت اصلی آن پر بودن ذهن از افکار است، و به محض قطع افکار، حافظه ی ما به روال قبل خودش برمیگردد و یادگیری ما بهتر میشود.

انجام این تمرین به برنامه ریزی هم منجر می شود،قانون مند تر رفتار میکنیم و مسئولیت پذیر تر میشویم ،این تمرین یعنی احیای دوباره ی ما ،یعنی لذت بردن از داشته ها،پذیرش و تسلیم محض بودن.

مدیتیشن هم یکی دیگر از گزینه های به دست آوردن آرامش درونیست.

مدیتیشن یعنی رسیدن به نقطه ی صفر ،یعنی بی ذهنی و دسترسی به خرد درون.چون از دیدگاه عرفانی روح آگاه است و بی نیاز از درخواست و آرزو، وقتی ذهن ساکت می شود با روح ادغام و بهم میپیوندند، و ما به دانش الهی دسترسی پیدا میکنیم، خود ذهن برای این خلق شده تا چالش زمینی ما باشد برای ارتقای ما روی زمین و بُعد سوم.

آرامش؛ همان گنج درون ماست و افکار، غارتگر این گنج! آیا دوست دارید گنج درون تان به دست غارتگر بیفتد؟قطعا هیچ کس دوست ندارد سرمایه اش را از دست بدهد چون تهی یا نیازمند می گردد، غنی بودن، یعنی پر بودن ،و پر بودن یعنی در لحظه ی اکنون شگفت انگیز زندگی کردن.

انسان از بدو تولد آگاه به دنیا پا می نهد ،اما زمانی که با قوانین و چهارچوب های خانواده و جامعه آشنا میشود دچار شرطی شدگی و باورهای اشتباه می شود! یعنی خودش رو با الگوها و استانداردهای جامعه،خانواده و دیگران تطبیق میدهد و چون از خود حقیقی و آگاهش فاصله میگیرد دچار نارضایتی و خشم درونی می شود و به طبع افکار منفی بر او مسلط و چیره می شوند!

برای از بین بردن این افکار و اغتشاشات ذهنی باید به خود حقیقی مان برگردیم ، یعنی بدون ماسک و نقاب باشیم ،فیک نباشیم و شخصیت واقعی خودمان را زندگی کنیم حتی اگر خوشایند دیگران و توقعات آنها نباشد. و روی ارتقاء خود کار کنیم بدون هیچ انتظاری از تایید و توجه دیگران.

یعنی مسئولیت صد در صد خودمان را بپذیریم و در جهت رفع تمام کمی و کاستی ها قدم برداریم.هر زمان که می‌خواهیم بسنجیم که ذهن فعال است یا روح باید متوجه شویم که حس ما چیست؟ یعنی ترس است یا اقتدار و حال خوب!
اگر خوب نیستیم،استرس داریم و تحت فشاریم یعنی درگیر ذهن و منیت هستیم، اگر آرامش حکم فرماست و همه چیز در صلح و هارمونیست یعنی با کائنات هماهنگیم و روح حکم فرماست.

واقف بودن به اینکه تجربیات برای رشد ما هستند و نباید به دید خوب یا بد به آنها نگریست،چون این ابزار ذهن و منیت است برای به حاشیه بردن ما و مشغولیت ذهن!

این جهان برای آزمون و خطاست، انسان هایی رشد میکنند که شهامت ریسک پذیری برای به دست آوردن تجربه های جدید را دارند و از موانع عبور میکنند بدون درگیر شدن با آنها.

پس اتفاقات را پشت سر بگذاریم و فقط نظاره گر، بی قضاوت، تسلیم و رها باشیم و قدرت را به آن نیروی لایزال واگذار کنیم، که او راهبر است و ما را به سر منزل مقصود می رساند.

تمرین ما در طول شبانه روز، هر ثانیه #فکر_قطع_سکوت و جدا کردن خود از منیت و یادآوری اینکه آن کسی که فکر می‌کند من نیستم و این افکار تولید ذهن و فکر است.

با عشق و صلح
شمن سودگورو​