چگونه به تنهایی برای خودمان کافی باشیم؟

یکی از شاخه های مهم عشق به خود کافی بودن است.کافی بودن از احساس ارزشمندی درونی و خود دوستی و لیاقتمندی نشأت می گیرد.

از دیدگاه شمن سودگورو؛ انسان ها زمانی که عشق به خود داشته باشند ،ارزشمند بودن، لیاقتمند بودن و کافی بودن را نیز در درون خود دارند و این خصوصیات جزو برنامه های همیشگی در ضمیر ناخودآگاه انسانهاست.

حالا چگونه این احساس ها در ما شکل می گیرند؟

از دوره ی جنینی تمام افکار و احساسات مادر به جنین منتقل میشود و در ناخودآگاه او ثبت و ضبط میشود! پس: در واقع افکار او متعلق به خودش نیست و از مادر به اون منتقل و القا شده است!
زمانی که نوزاد به دنیا می آید، رفتارها و باورها و نظام های ارزشی جامعه که به دیکته می شود را می پذیرد و ثبت می‌کند و به صورت اتوماتیک آنها را انجام و پیاده سازی می کند.

تمام آن برنامه ها به صورت نقشه در ذهن او اجرا می شوند، و تا زمانی که به آنها هشیار نباشد آنها به صورت خودکار عمل میکنند!

این شگفت انگیز است و در عین حال ترسناک ، چون افکار مخرب و باورهای اشتباهی که به کودک دیکته شده اند، هیچ دخل و تصرفی در مورد آنها ندارد و چون این برنامه در ناخودآگاه حک می شود از بین بردن یا پاک کردنش دشوار و زمان بر است و نیازی به هشیاری و صبر دارد ، البته نه با تکنیک فوق العاده فکر قطع سکوت و جدا کردن خود از افکار و مشاهده گر افکار بودن.

پس کافی بودن یا عدم کافی بودن هم می‌تواند از مادر و از القا کردن نگاه والدین یا جامعه به مسائل در ما شکل بگیرد ! اگر در کودکی شرایط مادر ،خانواده ،اطرافیان و جامعه خوب و مثبت بوده،کودک برنامه های مثبت و اگر نامناسب و چالش برانگیز بوده برنامه ی منفی را اجرا و اعمال می‌کند.

و اما چگونه می شود برنامه های ناخودآگاه را حذف کرد یا غیر فعال کرد؟

اولین قدم توجه به افکار و گفتار است، زیرا افکار ما تولید احساسات می کنند و احساسات فرمان رفتار و گفتار می دهند.بنابراین دیدن جزئیات رفتاری ما و ناظر بودن بر اعمال می تواند این چرخه ی تکرار را بشکند و یک الگو و عادت جدید درست بر اساس خودآگاه ما شکل دهد!

برطرف کردن نیازهای اولیه توسط خودمان،چه در زمینه ی معنوی و مادی.
وصل شدن به خداوند و توسل و توکل بر او و واگذاری همه چیز و تسلیم و رها بودن محض در عین تلاش برای به دست آوردن اهداف.

چون انسان ها سرشت الهی دارند، با وصل شدن به پرودگار خلأ درونی آنها پر میشود و اساسا از همه چیز و همه کس بی نیاز می شوند! و کسانی که به لحاظ عرفانی به منبع الهی متصل هستند از لحاظ سطح انرژی و ارتعاش در مدار بالاتری هستند و این موضوع باعث حال خوب و احساس کافی بودن و پر بودن در آنها می شود.

این افراد مسئولیت پذیرند و سطح انتظاراتشان را از دیگران به حداقل یه صفر می رسانند و در عوض تمام مسئولیت زندگیشان را به تنهایی بر عهده می گیرند و به مسیرشان ادامه می دهند بدون هیچ چشم داشتی از دیگران.

برای از بین بردن حس ناکافی بودن باید تمام این موارد را رعایت کرد؛

اول اینکه دست از خودتخریبی و اشتباه کردن خودمان برداریم و مدام با حس گناه و عذاب وجدان در دام نگرانی و استرس گرفتار نشویم.
برعکس برای شاد بودن و هدفمند بودن زندگی خود برنامه ریزی و رفتار کنیم.

برای به دست آوردن حس کافی بودن خودمان اولویت زندگی خودمان باشیم نه دیگران، ما برای هر عملکرد خوب در طول روز به خودمان امتیاز یا پاداش بدیم،بانک احساسی خودمان را پر کنیم از حس مثبت و شادی.

روی فرکانس عشق قرار بگیریم و برای همانی که هستیم شکرگذار باشیم و سعی در برطرف کردن کمبودها و رفتارهای اشتباه در خودمان باشیم.مهم ترین مسئله این است که قدم اول را برداریم،کائنات خودش راه را هموار می‌کند و ما را به سمت مسیر درست راهنمایی و بدرقه می کند.

” بخواهید تا به شما داده شود ”
قطعا در هر مسیری امتحان و چالش و موانعی هست با شهامت فقط به پیش رو نگاه کنیم و از طول مسیر لذت ببریم تا به مقصد برسیم.

کافی بودن یعنی من به تنهایی برای خودم کافی ام! باور کنیم انسان با قابلیت های بالایی به وجود آمده اند و یارای مقابله با هر مشکلی را دارند.در اصل مشکلات برای قوی کردن ما انسان ها و برای پتانسیل های واقعی ما به ما داده می شوند،زندگی بدون چالش معنایی ندارد و کسل کننده است.

لذت پیروزی بعد از شکست است ، شکست واقعی زمانیست که ما دست از تلاش برمی‌داریم و مثل مرداب ساکن میشویم و میگندیم!

پذیرش و درک زندگی، نگرشی درست در راستای موفقیت است که با عمیق شدن در خود و دنیای پیرامون ما شکل می گیرد.

از امروز تصمیم بگیریم مسئولیت خودمان و زندگیمان را بر عهده بگیریم و خودمان را در راس همه چیز قرار دهیم و تمام نیازهایمان را برطرف کنیم و با تمام کمی و کاستی ها خودمان را عاشقانه دوست داشته باشیم و بغل کنیم ، و برای خوشبختی خودمان تلاش کنیم.

ورزش ،مدیتیشن ،طبیعت بهترین شفادهنده و پر کننده ی انرژی درونی ما هستند که باید جزو روتین زندگی ما باشند برای داشتن جسمی سالم و پر انرژی.

با عشق و صلح
شمن سودگورو​