رابطه و عشق به خود

در این مطلب می خوانیم:

رابطه و عشق به خود

مهمترین نکته ای که باید ، مدنظر داشته باشیم این است که :

زمین مدرسه ی درس است

رابطه ، مهم ترین و سخت ترین کلاس این ،

” مدرسه ی زمین ” است و

و قبولی در این کلاس ، بالاترین نمره را ، برای ما دارد .

این شامل همه ی روابط ما از جمله :

پدر و مادر ، خانواده ، همسر ، فرزند ، همسایه ، رییس و کارمند میشود.

ما در این رابطه ها ، شکل میگیریم و کامل می شویم ،

و باید بدانیم که؛

همه ی این افراد ، معلم ما هستند و

این نقش را پذیرفته اند ،

تا ما نمره قبولی را ، از ۴ کلاس اصلی ؛

۱-عشق به خود

۲-ارزشمند بودن

۳-کافی بودن

۴-لیاقتمند بودن

بگیریم.

 

دومین نکته اینست که :

 

آیا واقعا مفهوم عشق به خود را می دانیم؟؟

 

معنای واقعی عشق به خود یعنی :

من متوجه ی اصل خودم باشم ،

این که ؛

من با جهان هستی و کائنات یکی هستم .

من ذره ای از آگاهی کل و شعور برتر الهی هستم.

 

انسان ها از دو بخش تقسیم شده اند ،

سمت راست :

دستگاه ابر قدرتی به نام ذهن ،

و منیتی (نفس ، ایگو ) که پشت این دستگاه قدرتمند نشسته و آن را هدایت می کند.

در واقع ؛

زندگی من و شما ،

و همه ی اتفاقات ، افکار ، احساسات ، دردها ، زخم ها و تروما و درگیر گذشته بودن و ترس از آینده ،

توسط همین ذهن و منیتی ساخته می شود که ،

نه تنها ، شناختی از آن نداریم ،

بلکه

مانند عروسک خیمه شب بازی ،

روز بعد روز و به طور مداوم

درگیر این فیلم ساخته شده ی ترسناک ، زجر آور و پر از اتفاقاتش هستیم.

و اما ؛

سمت چپ :

قلب و ، روحی که فرمانده ی آن است .

بعد قلب و روح ؛

بعد عشق ، تسلیم و پذیرش کامل هر لحظه است .

من ذره ای از پروردگارم ، و در هارمونی و هماهنگی کامل و یکی بودن با همه ی افراد و موجودات هستم ،

کسی را قضاوت نمی کنم،

کسی از بیرون به من صدمه و آسیبی نمی زند.

و انسانها ، فقط هم کلاسی من هستند و

ما آمده ایم که ؛

بهترین خود را ، در حد آگاهی و توانایی مان ، انجام دهیم .

آمده ایم که از لنز عشق :

انسانها را درک کنیم ،

بفهمیم ، حس کنیم و آن ها را بشنویم و

نیازی به تغییر دیگران نیست .

* این جا ، عشق به خود هست *

 

از لنز قلب و روح :

عشق به خود هست.

و

نیازی به تغییر من نیست ،

من ، هر آن چه که هستم ،

هر چیزی که ، در گذشته ی من بوده ،

با تمام تصمیماتی که گرفته ام ،

هر اشتباهی که مرتکب شده ام را ،

پذیرفته ام .

 

*هیچ چیزی در جهان هستی اشتباه نیست ، همه چیز ، فقط تجربه است*

 

وقتی از عشق به خود می آییم ،

عاشق تمام بخش های مثبتم هستم

( من شنونده ی خوبی هستم ، من قلبم پر از عشق است و من مهربانم )

و البته عاشق ؛

تمام بخش های سایه ام هستم

(من کمالگرام ، چسب دارم ، وسواسی هستم ، کسی رو نمی توانم ببخشم ، راحت طلبم )

و آن ها را می پذیرم و

دوستشان دارم.

وقتی به پروردگار ایمان داری ،

تمام اتفاقاتی که افتاده ،

درست بوده و

باید ، آن اتفاقات رقم میخورده ،

تا

از من و شما ،

انسان آگاه تر و قویتری ، برای ادامه در این سفر زندگی ، ساخته شود.

حالا ؛

چه چیزهایی نشان می دهد ،

*عشق به خود*

داریم یا نه ؟؟

۱- آیا زمانی که ، اول صبح به محض آن که ، از خواب بیدار شدم ،

متوجه هستم که ،

بین آگاهی و ناآگاهی یا خواب و بیداری ، حق انتخاب دارم ؟

 

۲-آیا صبح اول وقت ، آگاه هستید که شما ، با جهان هستی و کائنات یکی هستید ؟

 

۳-آیا به محض بیدار شدن از خواب صبح ، متوجه هستید که ، شما خالقین ؟

و آگاه هستید که ، دنیای مادی در ذهن و منیت ساخته می شود؟

 

عشق به خود یعنی :

من آگاهم که ، در هر ثانیه من حق انتخاب دارم که خودم را با ذهن و منیت یکی ببینم و اجازه دهم ، ذهن و منیت ، روز من را بسازند و اتفاقات را پیش ببرند

یا

انتخاب من این است که ؛

ابرانسانی قدرتمند باشم ،

که خالق زندگی و دنیای مادی خود است.

 

۴-آیا داستان زندگی ام را پذیرفته ام؟

(همه ی تصمیم هایی که گرفتم ، طلاق ، رابطه ، شکست )

اگر فکر می کنید اشتباه بوده ،

شما در خواب و ناآگاهی هستید و عشق به خود ندارید.

یادتان باشد ؛

*عشق به خود یعنی ؛ پذیرش همه چیز*

همه اتفاقات زندگی ، درسهایی بوده که من باید تجربه میکردم تا انسان قویتری بشوم .

 

۵- از صبح چقدر خودم را تنبیه می کنم ؟

 

چه چیزهایی به خودتون میگین ،

چقدر خودتون را سرزنش می کنید ،

چقدر در مقایسه هستین ،

چقدر در رقابت هستید.

 

*اگر به جهان هستی وصل باشم ؛

هیچ کم و کسری نیست و همه چیز درست است*

پس :

از خودتان تشکر کنید ،

ممنون که تا این جا آمدی ،

بهترین رو انجام دادی ،

این سفر سنگینه ، خودت رو با همه تراماها ، زخم ها ، انتخاب ها تا این جا کشوندی ، عاشقتم .

تصمیم بگیرین با خودتان

مهربان باشید ،

“عاشق بودن رو انتخاب کنید ”

شما بخشی از خلقت هستید ،

اگر به پروردگار و کائنات باور دارید ، چطور می توانید خود را سرزنش کنید.

 

وقتی من ؛

*عشق به خود دارم *

وقتی در این لحظه “حضور” دارم و

از هر باوری ، عقیده ای ، قضاوت و پیش داوری “خالی” هستم

و

از لنز قلب و روح ؛

با عشق ، همدلی و همفکری و

از قدرت درونی خود و

در نهایت آرامش ،

با اتفاقات بیرونی روبرو می شوم .

وقتی در روابطم چالشی به وجود می آید :

وقتی او خشمگین است و فریاد میزند ،

من در حضور کامل و

در نهایت عشق ،

فقط شخص مقابل را ، می بینم ، میشنوم ، حسش میکنم ،

بدون هیچ قضاوتی و

نیازی به عکس العمل من نیست.

در نهایت ؛

آن شخص ، متوجه میشود که ، کسی هست که درکش کند ،

او را بشنود و ببیند و

قضاوتی در کار نیست ،

احساس “امنیت” میکند.

این شامل

همه ی روابط ماست ؛

(پدر و مادر ، همسر ، پارتنر ، فرزند ، دوست ، همسایه )

اجازه بدهید،

افراد با هر مدلی که یاد گرفته اند ،

با داد و فریاد ، خشم ، قهر ، گریه ، آرامش

خود را ، توجیه کنند.

و وقتی شما از لنز قلب و روح می آیید ،

و در نهایت عشق و

از قدرت درونی تان ، با آن ها روبرو می شوید ،

آن ها در کنار شما ، احساس امنیت می کنند و

دوستان خوب شما خواهند شد.

و البته ؛

شما از لنز قلب و روح ؛

ابرانسان قدرتمندی هستید که ؛

روابط موفق و دوستانه ای را تجربه می کنید و

خالق زندگی خود هستید و

جهان هستی در خدمت شما خواهد بود .

 

با عشق و صلح

شمن سودگورو

تعیین وقت مشاوره خصوصی

این سرویس در حال حاضر فقط برای کاربران خارج از ایران در دسترس می باشد. ارائه این سرویس در روزهای هفته به وقت لس آنجلس آمریکا در دسترس شما می باشد و بصورت 1 ساعته و 2 ساعته قابلیت انخاب دارد.

Loading...